And how by suffering ... (Part I)

… We could conquer more… Een intens repetitieproces, bijna een lijdensweg waar we door moesten. Dat ons koor de lat steeds hoger legt (maar daar tot op het laatste mee wacht) viel ook componisten Goodall en Fauré op. In een briefwisseling die de redactie kon onderscheppen blikken zij terug op twee memorabele concerten.

Dear Gabriel,

Wat een prachtig werk is jouw Requiem! En wat een buitengewone extensie heeft Wim Hendrickx daar op geënt! Ik heb genoten van de eerste tot de laatste noot. Zelfs van de stilte na het uitsterven van de laatste klank.

De dans was een geweldige bonus. Dat breakdance-achtige in Hosanna in excelsis zou goed passen bij mijn Gethsemane en Golgotha. In het publiek vonden sommigen dat dit teveel afleidde, dat het een dansvoorstelling op live muziek was. I do not agree.

Offertorium was een uitdaging voor de inzetten, ik doe dat ook om koorzangers scherp te houden. Focus! Ritmisch was jouw werk niet zo’n uitdaging, ik heb mijn best gedaan om deChorale dat evenwicht te geven.

Sopraan Liesbeth Devos was echt een ‘character’ zoals je die in musicals hebt. Bij mij was ze ook zo gecast, dat weet je. Zij is top. Altijd. Die warme bariton die de jonge danseres omarmde in het wondermooie Hostias, dat was kippenvel. De ‘knaap’ Corneel had niet de moeilijkste tekst met het repetitieve ‘Requiem aeternam’ maar dat deed hij met een cool die bewonderenswaardig was.

Jij schijnt ook van tenoren te houden. Chique van je dat zo’n bedreigde stemgroep zich eens voluit mocht manifesteren. Het moeten niet altijd de sopranen zijn die de show stelen.

Fijn dat men met jouw Requiem terugviel op de intieme versie, met klein ensemble. Ik las dat je dat eigenlijk zo bedoeld had.

En wat een koor, dat met meer dan 100 zangers toch zo pianissississimo kan zingen! Het zich zo collectief inhouden, een weergaloze prestatie.

Hulde aan Wim Henderickx, die de oosterse sfeer helemaal deed aansluiten bij jouw Franse romantiek.

Wat vind jij van de dirigent? Ik vind hem een genie, heb hem dat ook gezegd. Zoals hij zich in een partituur verdiept! Hij kruipt in het hoofd van de componist, in casu het mijne, en brengt dit perfect over bij die grote groep amateurzangers. Het lijkt me iemand die zich kan wegcijferen voor zijn koor. Zag je hoe hij voor Introduction en Epilogue durfde terugvallen op het simpelweg en breed de maat slaan? Hoewel hij aangegeven had dat hij dat stadium ver voorbij was, meer specifiek na zijn eerste jaren koordirectie? Die opoffering, quoi.

Ik kijk al uit naar een volgende combinatie van onze composities door dit formidabele koor.

Well done!

Your’s sincerely,

Howard Goodall