“Do not stand at my grave and weep”…

Deze woorden en klanken blijven wat nazinderen in mijn hoofd na het bijwonen van een concert in St. Niklaas, waar het St. Gregoriusgild ‘Eternal Light’ van Goodall zong. Meteen kwamen de herinneringen naar boven van jullie pakkende uitvoering in 2018, ondersteund door de lovende woorden van de componist.

En meteen ook moest ik even terugdenken aan de uitvoering van zijn ‘Invictus’ in deSingel, in combinatie met die pakkende uitvoering van het requiem van Fauré in de uitdagende bewerking van Wim Henderickx.

Het sterkt mij in de overtuiging dat dit koor een taak en roeping heeft: het verleden en de traditie koesteren èn een stem geven aan zovele mooie recentere, al of niet Vlaamse, toevoegingen aan dit erfgoed.

Ook het koor uit St. Niklaas nam een risico door twee nieuwe werken te programmeren (naast Goodall brachten ze ook de ‘Misa Tango’ van Martin Palmieri); de staande ovatie van een enthousiast publiek bewees dat daar wel degelijk ruimte voor is!

Op dit moment staan we voor twee uitverkochte voorstellingen van de Canto General. Een hele tijd geleden zou ik daarvoor gepast hebben omdat dit soort partituren een koor dat ingebed zit (zat) in zijn traditie helemaal uit zijn comfortzone trekt.

Anno 2023 staan we heel wat verder en durf ik met dit oratoriumkoor wel degelijk behoorlijke uitdagingen aan; ik noem ze graag ‘berekende risico’s’.

Het geeft veel vertrouwen dat jullie er blijven voor gaan, met een talrijke wekelijkse opkomst, met de inzet om ook voor de repetitie partieel te komen oefenen, met een bestuur dat meedenkt binnen die visie, met een team van vrijwilligers dat ontelbare randtaken uitvoert, met een trouw publiek dat ons blijft steunen en steeds talkrijker en diverser wordt.

Nog meer dan ooit geldt “plus est en nous”!; deCHORALE: een koor om fier op te zijn 😊

Paul