Uitgewuifd - Mieke Vandamme (T10)

Op het allerlaatste stukje koorweekend heeft Mieke van op een discreet plekje kort meegeluisterd. Van uit mijn positie op de derde rij kon ik zien hoe ze stond te genieten van America Insurrecta. Ze zong mee. Met of zonder klank, dat kon ik niet uitmaken. Dat het jammer genoeg maar 20 minuten waren die ze kon meemaken, zei ze achteraf.

Enkele dagen later had ik met haar een babbel over deCHORALE en over de koren in haar leven.

Mieke, deCHORALE was niet je eerste koor. Vertel!

Ik zing al sinds mijn zes jaar in koren. De toenmalige directrice van het Maria-Boodschap Instituut had een koortje opgericht met leerlingen. Allemaal meisjes, natuurlijk. Ik mocht de solo’s zingen, was graag gezien. Later ging ik op internaat en vroeg Roger Leens mij om in het meisjeskoor van Musica Nova te komen.

Bij het Brussels Kathedraalkoor o.l.v. Erik Van Nevel heb ik een jaar of vijf gezongen. Op zijn advies heb ik 12 jaar les gevolgd bij de geweldige mezzosopraan Lucienne van Dyck. Na mijn verhuis naar Brugge ging ik in het koor van Patrick Peire meedoen. Voorafgaand aan deCHORALE zong ik ook nog bij Musica Nova. Ik was redelijk kordaat en ging gewoon vragen bij een koor of ze me konden gebruiken 😊 .

Hoe ben je dan bij deCHORALE terecht gekomen?

Via via, zoals velen in het koor. Het was iemand van Musica Nova maar het ontsnapt me even wie dan wel.

De eerste productie waar ik aan meewerkte was de Mattheuspassie. Bam, meteen mijn lievelingsmuziek! Ik ben grote fan van polyfonie. Het concert was op 20 april 2011 in de Sint-Pauluskerk. Het was fantastisch maar de datum zal ik om een andere reden nooit vergeten. Toen ik thuiskwam belde mijn zus om te vertellen dat onze mama overleden was. Zoveel vreugde en droefheid op één dag. Speciaal was ook dat we optraden met orkest. Bij Musica Nova gebeurde dat toen niet.

Je begon als alt en stapte later over naar de tenoren. Je was niet de eerste maar ook niet de laatste.

Klopt, Bea (T05) was de eerste en ook een tijd de enige. Op een uitstap met het koor trokken Liesbeth (T13), Dora en ik onze stoute schoenen aan en vroegen aan Paul of we niet met de tenoren mochten meezingen. Zij waren met weinig en klonken niet genoeg door in het geheel. Paul moest er over nadenken maar voegde er meteen aan toe dat hij niet meer dan enkele vrouwen bij de tenoren wou. Enfin, zo geschiedde en het leuke was dat ik van stukken die ik al kende als alt nu ook de tenorpartij kon instuderen. En jawel, mijn eerste concert als tenor was opnieuw de Mattheuspassie, in 2013.

Ik heb me erg goed gevoeld bij de tenoren. Er zitten echt een aantal schatten bij. Maar dat is in de andere stemgroepen ook. Velen hebben mij op het toonmoment in Malle eens goed vastgepakt. Dat deed deugd en ga ik echt wel missen.

Je hebt met verschillende dirigenten gewerkt. Wat vind jij belangrijk of wat is voor jou een goeie dirigent?

Goed contact kunnen maken met de zangers is toch wel essentieel. Met iedereen kunnen overeenkomen.

Wat ik bij Paul heel fijn vond is het efficiënt en correct werken. Hij heeft aan het begin alles grondig ingestudeerd, van voor naar achter en van achter naar voor. Hij brengt alles bovendien zeer duidelijk over. En als we een stuk hernemen dat eerder al op het programma stond maakt hij er telkens iets anders van. Hij kan ook werken met grote orkesten, dat is zeker niet elke dirigent gegeven.

Ik heb dirigenten gekend die de zangers recht in de ogen keken en feedback gaven, tot het persoonlijk viseren toe. Daar moet je dan wel tegen kunnen. Erik Van Nevel was een enorm veeleisend iemand. Je moest de partituur helemaal kennen voor de repetities begonnen. Hij nam alles van A tot Z door en dan volgde een reeks opmerkingen. Als je niet goed genoeg zong werd je vriendelijk verzocht om een ander koor te zoeken. Toch was dat één van mijn mooiste ervaringen.

Vooruit, Mieke, je top 3!

Bach is natuurlijk mijn wereld. Dus ja, de Mattheuspassie staat bovenaan in het lijstje.

Toch zou ik de Canto General op 1 willen zetten. Het is zo’n aangrijpende muziek en mijn hele familie zong dit in de jaren ’70 thuis mee.

Op 2 zet ik @theMOVIES. Daar had ik eerst enorm schrik van. Het was totaal niet mijn muziek. Ik dacht dat ik het niet zou kunnen, dat ik er niet zou kunnen naar luisteren zelfs. Het was echter een openbaring. Toen het orkest losbarstte met Star Wars moest ik huilen van ontroering.

De Mattheuspassie komt dus op 3.

Moeilijke vraag wel. Beethoven IX was bijvoorbeeld ook fantastisch, met die balletdansers die zich gedurende uren opwarmden. En dan al die andere mooie muziek. Tiens, waarom hebben wij eigenlijk nooit het Requiem van Brahms gedaan? Daar droomde ik van.

Weet je, in mijn slaapkamer heb ik een oranje muur. Daarop hangen bijna alle affiches van de concerten van deCHORALE waar ik meegezongen heb. Die muur gaat zeker zo blijven!

Je stopt met deCHORALE maar niet met zingen?

Ik zou doodgraag nog in een kleine groep zingen maar dat is natuurlijk niet evident voor iemand van mijn leeftijd. Men zit nergens te wachten op 70-plussers. Voortaan zal ik dus vooral een luisteraar zijn. Om te beginnen met jullie Canto General. Ik duim alvast voor een bijzonder concert! Blijf positief! En studeer hard.

Ann D’Haese – T11