Het mytische van een requiem, met passion gebracht...

Geen 2 zonder 3 en dus zou het mooi zijn die rekenkundige lijn nog een tijd te mogen en kunnen verderzetten mét en ín deCHORALE.

Het gaat hem over projecten die een 15-maandig baslid met volle goesting, studie-ijver en andere dadendrang, meemaakte. Van het prille begin ervan tot de laatste sluiting van Pauls rechterhand en het verstommen van ijle klanken en verdampen van zweetdruppels alom.

Emoties, blije en trotse gezichten, verrukking, ver- én bewondering, stil genot op het puntje van de stoel, tranen om diverse redenen, waardering dat een ‘amateurkoor’ dát in petto heeft.

Spannend in vele opzichten om zó’n eindmeet samen te halen als koor… en dat tweemaal op 1 dag. Veeleer een kort leerproces in realtime dat een week na de nieuwjaarsreceptie ‘vollenbak’ startte, met partituren waartegen beleefdheidshalve en respectvol ‘U’ gezegd wordt.

Studiewerk thuis dat in belangrijke mate bepaalt welk eindresultaat zal gehoord worden.

Passages waarvan je niet kan zeggen dat die “even uit de mouw zullen geschud worden” en dat dat dan wel zal klinken. Denkwijze die in dCH trouwens voor geen enkele partituur geduld wordt…

Klassiek voorbereidingstraject met koorzondagen, partiële repetities, constante bijsturingen door Paul en Peter, metaforen, herhalingen, teloefeningen en andere didactische middelen om opslagcapaciteit in breinen maximaal uit te breiden én te (her)activeren.

Ja, ook ontgoocheling als passages maar niet lukken of té lang aanslepen om ze over de lat te hijsen. Vertraging en ‘wachtlijsten’ want er zijn nog vele te ontginnen partituurpagina’s…

Deadlines die in het gedrang komen én… zal het lukken?

34 mythische maten voor heren-met-diepgang… Waar hogergenoemde cijferrij andere regels volgt dan handboeken Algebra ooit pretendeerden.

Twijfels bij sommigen…, maar…

Groepssfeer, solidariteit en mystieke drive die dit koor in álle omstandigheden, letterlijk naar onverhoopte, maar tegelijk ook hoogtes brengt die telkens weer het vorige ‘record’ laten sneuvelen…

Prima olympiërs die niet enkel meedoen voor de sportieve eer, maar daadwerkelijk elkaar én hun publiek meetrekken in de gevoelssfeer van hun partituren én de specifieke gedrevenheid die hen daarbij kenmerkt.

Zelfreflectie, ondersteuning, geduld, vertrouwen, doorzetting, blijdschap, trots, zijn maar enkele elementen om samen steile bergpaden te overwinnen op weg naar de top…

Programmaboeken en/of deelnemers wiens namen in de oneindige filmruimte verdwijnen op een scherm, duiden de diverse taken, vaardigheden en engagementen aan die maken dat optreden veel meer is dan een act brengen…

Stemmen die ruimte, hoofden én harten vullen óf leegmaken om nieuwe kansen en inzichten te bieden. Reflectie en introspectie... Rust brengen en respect hebben voor wat is en misschien is.

Wat ik hoorde van concertgangers op mijn terugkeer naar huis of via een mij met overtuiging en goesting toegestuurde mail van toeschouwers uit Nederland…

“Het was een superervaring” voor allen. Jonger en wat ouder…

Mattheüs- én Johannes-Passies blijven nazinderen en tot erg gewaardeerd erfgoed behoren dat door dCH schitterend gebracht wordt. “Tradities die niet mogen verdwijnen”, hoor je steeds met overtuiging zeggen en/of vragen.

Vernieuwingen als ‘@theMovies’, ‘Invictus: A Passion’ en ‘Requiem’ Fauré/Henderickx, worden echter ook gesmaakt alsook het dansgedeelte bij laatstgenoemde uitvoering.

Smaken en kleuren vallen echter niet steeds bij iedereen in de smaak, maar laten we dat als ‘dooddoener’ even buiten beschouwing laten in deze paastijd…

Extra pluim voor Paul, alweer. Nimmer aflatende energiebron die alle kerncentrales in ons Belgenland zonder schroom op non-actief kan plaatsen en op zijn eentje voor warmte en genoegdoening zorgt met een koor dat aan gepookt wordt tot vele Megawatts.

Het was weer absoluut de moeite! Zowel voor ons publiek áls diegenen die op het podium zaten en stonden.

Over podiumkledij én -présence kan en mag veel gezegd en gedacht worden. Steeds is echter het vrouwelijke koordeel een vestimentaire blikvanger en misschien zelfs publiekstrekker. Altijd perfect in kleuren, maten, lengtes, combinaties, creativiteit, eenvoud, stofsamenstellingen, geuren en nog zoveel modieus én curieus meer… Tevens vormen ze ook een logistieke, culinaire bijdrage tijdens rustmomenten om het innerlijke van koorleden paraat te houden voor inspanningen die wachten…

Bijzonder hart onder de riem voor Sigrid, sopraan die Bach uit het hoofd zingt en haar plaats in het koor spoedig weer kan innemen!

Chapeau voor PS’n, PA’n, PT’n en PB’n om deze ‘vuurdoop’ tot zó’n einde te brengen! Klaar voor een volgende reeks uitdagingen…

In de catacomben en tussen twee verkleedpartijen door werd er gespeecht door de aimabele Howard Goodall, componist van 'Invictus: A Passion' en nog veel meer. Mede-bezieler van Mr. Bean, het typetje, zo blijkt... Zijn enthousiasme was 'excellent and overwhelming'.

Eén van de ere-genodigden stond zelfs constant op het podium. Niet lijfelijk, maar als waardig 'In memoriam' en inspiratiebron voor hen die hem om vele redenen wilden eren... Wim Henderickx is zijn naam.

Verslaggever ter plaatse is nog steeds geïnteresseerd en vol moed om nog een stukje bij te breien aan die 15 maanden lidmaatschap...

Het belooft weer een steil en hobbelig pad te worden naar Zuid-Amerikaanse en Griekse hoogten, deze keer. De kans is groot dat het een heet en stormachtig najaar wordt in Antwerpen en Brugge. "Kuiten insmeren en boterhammen eten", is de boodschap.

Ivo (bas 2, 026)