Terugblik op 1 jaar deCHORALE

Agenda’s en dagboeken zijn van álle tijden en generaties, deels ook dus voor PB07. Ze vergemakkelijken enig schrijfwerk op het moment dat potlood en papier klaar zijn voor ‘verslaggeving’ over het verleden.

Goesting, ambitie, repertorium, koorhistoriek, doorverwijzing, nog willen zingen en daar moeite voor willen doen, nieuwsgierigheid, durf/’stoute schoenen’,…

Een mix van dit alles zorgde er voor dat ik mij via uitgebreid mailverkeer met Stefaan, informeerde over en mentaal ‘prepareerde’ om deel te nemen aan de MP-audities van 11 december 2021 én te mogen mee uitvoeren. Een (levens) droom die misschien in vervulling kon gaan?

1 jaar geleden dus…

Video- en audio-opdrachten van passages uit die Passion waren de stelregel in volle coronatijd. Ja, enige ongerustheid en vooral twijfel bij het installeren van het een en ander als mens-met-beperkte-technische en elektronische-kennis... Nooit zulke digitale koorstappen gezet, laat staan geconfronteerd worden met je eigen opnames en stemgeluid voor de buis. Repeteren op tekst, noten en ‘verkeerstekens’ op de fa-balken. Cyberbass als enige getrouwe in álle snelheidspercentages en stemgroepcombinaties. Koptelefoon of niet? Buren die me vriendelijk geruststellen geen hinder te ondervinden van wat ze niet horen. Deleten en herbeginnen tot je vindt dat de ‘Muziekkamer’ in aanmerking komt om zoveel noten én ondersteunend beeld te mogen ontvangen…

(Onzeker) afwachten wat die eerste auditie in een mensenleven oplevert aan reacties van mensen die muziek eten en drinken, maar tegelijk ook muziek ademen én zíjn in de brede (positieve!) betekenis.

Zelfkennis is des mensen en dus gaat ondergetekende verslaggever op 4 oktober rustig op verkenning naar de place to be, SAC op LO. Eerste keer dat kennisgemaakt wordt met deze locatie.

Laat 11 december maar komen vanaf nu!

Overweldigende gebeurtenis ‘en face’ met maestro, stemcoach én vleugelpiano in een immens lijkende zaal.

Stem die op de rooster gelegd wordt…

Hoe dieper ze zich laat horen, hoe meer de rust terugkomt.

Aanmoedigende woorden van de coach, en maestro met overtuiging horen zeggen tegen haar, “dat hij (ik dus) nóg dieper kan.”

Wijze woorden van hem bij afsluiten: “Bach mogen zingen is geen cadeau.”

Geslaagd, en zoals dat vaak gaat na examens, voelt dat wat onwennig en zoekt stress zijn weg naar buiten…

Blij en wat dromerig huiswaarts, de nieuwe -maagdelijke- Bach-partituur van MP doorbladen… Wat is het leven mooi en ben ik een chançard!

Geen live-koorrepetities, maar zoomsessies waarop het koor 4 pc-schermen in beslag neemt… Er wordt zelfs viool gespeeld als opwarmer. Inloggen en toch weer niet want codes zijn niet steeds wat ze zijn.

Duidingen door maestro van de gezongen fragmenten… Alsof hij er zélf bij was als ze gecomponeerd werden. Wegwijzers om te weten wat, hoe, waarom en vanuit welke emotie je zingt. Kippenvel vóór het scherm als op een cd-passage ingeoefende teksten/noten worden meegezongen door ervaringsdeskundige dezes…

De ene belevenis en ontdekking na de andere.

Nood aan live repeteren en tussen je stemgroep staan want achter dat schermpje gaat dat onvoldoende resultaat geven met Pasen, was mijn vrees. Alsof de koorgoden het hoorden… 3 februari, eindelijk live koorzang en super hard én geconcentreerd ‘werken’ allemaal! Koorzondagen, orkestrepetities in SAMW Lier en generale in Carolus Borromeus…

25, 26 en 31/3…Enthousiasme, staande ovaties, vreugde en waardering alom! ‘Het is volbracht!’, en hoe?

Maestro die blij en dankbaar al die gezichten en harten in de ogen kijkt x3…

Na deze openbaringen volgen quasi identieke voorbereidingen voor en uitvoeringen van: huwelijksmis St.-Joriskerk, screening stemgroep, ‘moederkesdag’ Gounod/De Boeck St.-Pauluskerk, heropening KMSKA, ‘@TheMovies’ (inclusief koorweekend en 3 uitvoeringen),…

Voor ondergetekende quasi stuk voor stuk partituren die hij nog nooit zong…

Programma, reële live repeteertijd en deadlines om, in alle bescheidenheid, ‘U’ tegen te zeggen. Echter vooral blij, tevreden, trots en dankbaar aan het koor om dit alles mee te kunnen maken! Haar ondersteuning te krijgen op diverse manieren.

Dit in een sfeer van samenhorigheid, wederzijds respect en waardering, begrip naar elkaar toe maar ook de goesting en werklust om de lat hoog te blijven leggen alsook zingen tot plezier en sociaal functioneren in het vaandel te houden.

1 jaar deCHORALE?...

Wat kan een jaar kort lijken én fantastisch mooi klinken!

Én, zoals Alexandre Desplat in zijn ‘Heroic weather conditions of the universe’, liet horen, “beginnen we nog een keertje opnieuw…”

Oprecht bedankt Paul, Kristien, Peter en alle anderen die ik van dichterbij of iets verderaf mag meemaken op repetities en uitvoeringen!

Warm eindejaar en veel zangplezier in 2023! Prinsessen en prinsen blijven jullie voor altijd en die rode loper leggen we voor elkaar élke week uit…

Ivo (B2)’