Jan Schoonooghe neemt afscheid na 30 jaar als tenor bij deCHORALE

Jong begonnen is oud gedaan…

Mijn koor ”carrière” begon op school in Brugge in het Sint Franciscus Xaveriusinstituut tijdens de zangstonden. Mijn sopraanstemmetje werd goed genoeg bevonden om in het schoolkoor opgenomen te worden. Dat was het SFX koor (Sint Franciscus Xaverius) onder leiding van frère Urbain. Ik was toen 12 jaar. Er werd ons voorgezongen uit een boekje “Liederweelde” en zelfs muzieknoten werden ons aangeleerd. Mijn eerste optreden was een avond met enkel Marialiederen. Ook in de schoolkapel heb ik geregeld mee de missen opgeluisterd. Later zongen we dan op een groter concert in de Sint Walburgakerk, het feest van St. Franciscus werd opgeluisterd met de muziekkapel van de school. En nog later in het KAR (Koninklijk Atheneum van Rösrath) kreeg ik voor het eerst echt notenleer en wat daar nog bijhoorde.

In 1964 ging ik als militair zingen in een militair koor o.l.v. Cdt Andries met als pianist soldaat-milicien Pepermans, jawel, de broer van wijlen Bert Pepermans. In uniform brachten we soldatenliederen tijdens de Week van de Soldaat. Nu is dat allemaal ondenkbaar, waar is de tijd heen. Met datzelfde koor zong ik in de Elisabethzaal: de Blauwe Donau. De dansers waren de Cadetten van de Militaire School met hun geliefden, onder leiding van Cdt Boris, en met begeleiding van de muziekkapel van de Zeemacht. Dat moet ook nog in de jaren ‘60 geweest zijn.

Als jong beroepsmilitair bleef ik zingen, er was daar namelijk ook een koor

Voorafgaand aan deChorale zong ik nog in andere koren

Na mijn huwelijk ben ik in Hove gaan wonen. Na een tijdje sloot ik aan bij een kerkkoor, het Sint-Jozefkoor o.l.v. pastoor Van Gaal, stichter van de sterrenwacht in Hove. In 1973 maakte ik de overstap naar kerkkoor Psallite o.l.v. Herman Lenaerts in de Sint Laurentiuskerk van Hove. Daarmee luisterden we alle feestdagen op, Kerstmis, Pasen, Pinksteren, eerste en plechtige communies, huwelijken enz. Dit alles met Herman Lenaerts, die later zijn dirigeerstokje aan zijn dochter Hilde doorgaf. De organist was de befaamde Jef van Vinckenroye, die ook les gaf in de muziekschool van Mortsel. Na een conflict met de pastoor verhuisde Jef naar Boechout.

Dat vond ik het moment om nog maar eens over te stappen, dit keer naar het kamerkoor Cantabile uit Hove o.l.v. Ann Halffman. We studeerden een reeks missen van Haydn, Mozart en Gounod en traden daarmee op in de St Pauluskerk. Het koor werd in Hove begeleid door twee bekende pianisten die elkaar aflosten, Polina Chernova en Izumi Kyotaka. Na een uitvoering in het Sportpaleis van de 9de van Beethoven met een 30 tal koren – we zijn dan in 1990 – kwam ik in contact met de Koninklijke Chorale Caecilia, die me vriendelijk vroeg om hun koor te vervoegen. Cantabile (verleden jaar opgedoekt) repeteerde op zondagavond en dat gaf me de gelegenheid om er de donderdag de Koninklijke Chorale Caecilia o.l.v. Frans Dubois bij te nemen. Bij mijn stemtest in 1990 door Frans Dubois was er twijfel: is hij bas, bariton of tenor? Zoals altijd en overal waren er te weinig tenoren en dus werd ik daar ingelijfd.

Tenor bij deChorale, het begin van dertig mooie jaren

Een jaar later, op 22 november 1991, kreeg ik mijn lidkaart als tenor T18 van voorzitter J. Ghoos, directeur van de luchthaven in Deurne, en Frans Dubois. Ghoos zorgde er voor dat we ook nog tussen de vliegtuigen een concert konden geven.

In zes koren heb ik gezongen: het Sint Franciscus Xaverius schoolkoor, een militair koor, het Sint Jozefkoor van Hove, Psallite, Cantabile en tenslotte deCHORALE

Dubois ging met pensioen en Paul Dinneweth nam in 2002 de fakkel over. Er volgde een soort grote kuis in deCHORALE. We voerden veel grote werken uit, die ik niet allemaal zal opnoemen maar het hoogtepunt was “De Mattheuspassie”. Na 5 jaar had het koor een metamorfose ondergaan, ik zong precies in een “ander koor”. Prachtig was dat, en hoeveel hebben we daar niet samen mogen meemaken? Door familiale toestanden ben ik na de Mattheuspassie in 2007 uit het koor gegaan. Voor diezelfde Mattheuspassie ben ik in 2011 terug gekomen. Met dank aan Annie Lemmens, die daar erg op aandrong. Ik ben gebleven, zeker door de prachtige werken die toen geprogrammeerd stonden, zoals de Carmina Burana. Na de nodige stemtesten kreeg ik in 2014 opnieuw mijn lidkaart, van Paul Dinneweth dit keer en als T07.

Kunnen afronden met @theMOVIES in ‘mijn’ Brugge, een perfect eindpunt

Daarna heb ik toch nog 8 jaar veel moois kunnen meemaken. De laatste Mattheuspassie heeft me veel energie gekost en ik voelde toen al dat het te zwaar werd voor mij. Maar “een ei is een ei” zei Toon Hermans, “enough is enough”, genoeg is genoeg. Bedankt aan iedereen voor de geweldige momenten die ik met jullie mocht beleven.

Jan (Johan) Schoonooghe T18 - T07

foto: Ann D'Haese